Koci albinos i półalbinos?
Nazwa piont lub albinos może niewiele mówić zwykłemu Kowalskiemu, ale jak usłyszałby kot syjamski lub białykot, to od razu przed oczami ma taki obraz takiego zwierzęcia. Za tę formę i pozostałe, odpowiedzialny jest gen C (ang. Color gene). Jest on podstawą w kodowaniu enzymu odpowiedzialnego za wytwarzanie koloru lub jego brak. Wyróżniamy kilka jego form, które zupełnie nad sobą dominują lub niekompletnie w następujący sposób:
C>cb=cs>ca>c
– C – jest to allel dominujący, który w formie homozygoty dominującej (CC) i heterozygoty dominującej (C_) warunkuje wytwarzanie normalnego pigmentu. Allel ten jest dominujący do czterech pozostałych.
– cb – mutacja burmska (cbcb), która jest zależna od temperatury. Kot posiadający dwie takie kopie będzie miał pigment w dystalnych miejscach ciała (najbardziej oddalonych od jego środka), czyli uszach, pyszczku, łapkach i ogonie. Reszta jego ciała pod wpływem temperatury posiada zredukowaną ilość komórek barwnikowych. Ta mutacja zmienia kolor czarny do sepii, a rudy do żółtego. Oczy takiego zwierzaka są żółto-szare lub żółto-zielone.
–cs – mutacja syjamska (cscs) działa podobnie jak ta opisana powyżej z ta różnicą, że mocniej rozjaśnia tułowie zwierzęcia, a oczy są niebieskie.
– ca – mutacja biała albinotyczna niebieskooka (caca). Kot jest śnieżnobiały z bladoniebieskimi oczami.
– c – mutacja biała albinotyczna czerwonooka (cc). Zwierzę oprócz białej okrywy posiada czerwone oczy.
Wartym wspomnienia jest połączenie genu burmskiego z syjamskim (cbcs), które cechuje niepełna dominacją pomiędzy sobą. Co to oznacza? Tyle, że połączenie tych dwóch alleli daje efekt pośredni pomiędzy tymi dwoma kolorami i nazywa się je umaszczeniem tonkijskim.
