Siwy nie ze starości
Siwy (tak naprawdę nie jest kolorem, tylko modyfikacją-zahamowaniem transportu melanin do cebulek włosowych) warunkowany jest przez gen G i jest szeroko rozpowszechniony u wielu ras koni. Na przykład spora część koni arabskich w Polsce jest siwa. Niektóre rasy prawie w 100% są siwe, np. konie lipicańskie, andaluzyjskie czy perszerony. Konie siwe, przy białej sierści, posiadają ciemno pigmentowaną skórę, która jest widoczna wokół oczu, chrap oraz genitaliów.
Umaszczenie siwe jest wzorem postępującym. Źrebięta rodzą się maści podstawowej (innej niż siwa) a wraz z wiekiem zaczynają nabierać siwych włosów. Pierwszą oznaką, że źrebię będzie siwiało są jego białe rzęsy. Szybkość siwienia jest cechą zależną od wielu czynników takich jak, np. rasa czy wiek. U jednych koni siwienie zatrzymuje się na pewnym etapie, a u innych postępuje aż do całkowitej białości. Drobne plamki koloru umaszczenia bazowego są nazywane hreczką. Czasami zdarzają się tzw. krwawe odmiany, czyli nie objęte siwieniem miejsca koloru maści podstawowej. Najczęściej mogą powstać z połączenia w większe plamy plamek hreczki lub być pozostawionymi nie wysiwiałymi miejscami koloru bazowego. Konie siwiejące przechodzą w pewnym etapie przez jabłkowitość, będącą efektem zbierania się melaniny wokół naczyń krwionośnych (Stachurska, 2002).
Siwe wzory
Wzory ściśle związane z genem siwym (od góry): plamki chubari /Tetrarch (public.fotki.com/ uniquine.co.za) , krwawe odmiany (horseandhound.co.uk), hreczka (forums-secure.horseandhound.co.uk) oraz siwiejące „okulary” w przypadku źrebiąt (draftswithdots.blogspot.com).
Plamy chubari sa ściśle związane z siwieniem, są stałe, wielkości jajka oraz ich ilość jest różna. Ich alternatywna nazwa pochodzi od ogiera pełnej krwi angielskiej Tetrarch, który posiadał te plamy i przekazał je swojej córce i wnuczce.
Gen siwy G jest genem epistatycznym do loci warunkujących jednolite umaszczenia u koni. Dziedziczenie tego progresywnego „umaszczenia” wiąże się z posiadaniem przynajmniej jednego rodzica o tym rodzaju umaszczenia. Dlatego uzyskanie siwego konia jest niezmiernie łatwe w przypadku jednego rodzica będącego homozygotą GG (Ganz, 2006).
Różne rodzaje siwego (od góry): siwy jabłkowty (pinterest.com), różanosiwy (pinterest.com), ciemny siwy (horseandhound.co.uk), stalowosiwy (sylvanfarmauction.com), morwowosiwy (breyerhorses.com) oraz melcznosiwy (animalwalls.blogspot.com).
Niemiła przypadłość
Konie siwe mają tendencję do powstawania czerniakomięsaków z powodu kumulacji pigmentu w skórze. Jest to powodem nie przyjmowania lub trudności z przyjęciem do rzeźni koni siwych. U 48,3% siwych koni czystej krwi arabskiej stwierdzono jabłkowitość, której nasilenie miało związek z płcią. U ogierów była ona silniejsza i występowała w wieku 4-6 lat, ale nie tak często jak u klaczy. Natomiast w przypadku hreczki 23,5% osobników wykazywało tę cechę i największe jej nasilenie występowało w wieku 10 lat (Stachurska, 2007).
Melanomięsaki (fot. vetmoves.com)
Konie z genem G nazywa się zwyczajowo po prostu siwymi. Z tak przyjętej nomenklatury wynikają problemy hodowców, którym niejednokrotnie niedokładny opis maści konia utrudnia pracę hodowlaną. Szczególnie jeśli hodowca kupił już konia wysiwiałego, to bez analizy molekularnej próbki DNA takiego konia, trudno określić jaka jest/była jego maść bazowa (Wilisowska, 2012).
Ciekawe połączenie
Na uwagę zasługuje połączenie srebrno-siwe (Z_+G_), czyli połączenie genu srebrnego Z oraz genu siwego G jest niezwykle rzadkie i efektowne. Konie takie bardzo szybko siwieją (!), do tego stopnia, iż mogą urodzić się już całkiem białe lub całkowicie wyświeć w wieku roku lub dwóch lat. (Thiruvenkadan i in., 2008).
Czy wszystkie konie siwe siwieją? Znaczna większość z pewnością tak, ale czasami zdarzają się „wyjątki” od uznanego schematu, które siwieć nie chcą.;) Skąd się to bierze? Nie wiadomo, natomiast konie te przekują gen siwy na potomstwo i sami posiadali siwego rodzica.
