Suri i Huacaya – natura nie lubi nudy
Wiele zwierząt wykazuje różnorodne rodzaje sierści, na przykład: psy, koty, kozy, króliki, konie i nie tylko. Alpaki nie są wcale od nich gorsze. Tak jak w tytule wyróżnia się ich dwa rodzaje: Huacaya i Suri. Jak wskazują badania pochodzących z wykopalisk próbek typem „dzikim” były alpaki o włosiu karbikowanym i odstającym od ciała, czyli Huacaya. Na tej bazie, w wyniku mutacji, powstały alpaki z „dreadami”.
Alpak na świecie przybywa co roku, również w naszym kraju. Najpopularniejsze są te przypominające puchate owce i stanowią one ponad 90% światowej populacji! Pozostałe 4 do 10% to rzadsze suri, których runo zdaje się być podobne do tego u kozy angorskiej. Co ciekawe pogłowie tego rodzaju alpak jest w sporej mierze białe! Niekwestionowaną zaletą jasnych kolorów jest mniejsza grubość runa w porównaniu z ciemniejszymi umaszczeniami.
Jak wyglądają? Czym się różnią i jak powstają? O tym poniżej!
To kwestia runa!
Te dwa typy alpak na pierwszy rzut oka różnią się od siebie diametralnie. Zwierzęta Huacaya zdają się być masywniejsze i większe, podczas, gdy „dreadziarze”, to delikatna alpacza arystokracja. To wszystko sprawka złudnego „płaszcza”! Ich okrywę różni odmienna struktura alfa-helis cząsteczek alfa-kreatyny, która u alpakowych misiów składa się z dwóch wiązek komórek korowych o regularnych i nieregularnych kształtach, dlatego ich runo przypomina karbowany owczy puch. Natomiast suriki ich nie posiadają przez co ich runo jest raczej proste, zwisające, jedwabiste w dotyku, z połyskiem i znacznie mniej karbikowane niż Huacaya.
Co więcej łuski Hauacaya zdają się nieco bardziej odstawać niż surików, które mają ich mniej. Dodatkowo za poprawny typ runa, a za razem pożądany uważa się loki przylegające do ciała, a nie napuszone sprawiające, że taka alpaka wygląda na „okrągłą”. Taki stan rzeczy może być wynikiem kojarzenia ze sobą tych dwóch typów.
Poza runem genetycznie nie ma pomiędzy nimi różnic.
Recesywna Huacaya i dominująca Suri
Nad dziedziczeniem tych dwóch wariantów runa przeprowadzono już kilka badań. Te starsze bazujące na kojarzeniach hodowców z ksiąg lub niewielkich grupkach wskazywały na dominujący charakter Surików, a recesywny Huacaya w jednym loci. Natomiast nowsze analizy, które badały wyniki blisko 800 krzyżówek, wykluczyły ten model dziedziczenia i zaproponowano inny, z dwoma loci. Aby powstała loczkowana cria, to musi ona odziedziczyć przynajmniej jeden allel dominujący w którymkolwiek loci.
Na pewno znajdą się entuzjaści jednych bądź drugich. Niektórzy twierdzą, że suriki są na tyle wyjątkowe, że jak się je spotka, to nie wyobraża się bez nich świata. Czy rzeczywiście tak jest? Odpowiedzieć musimy sobie sami!
Źródła:
1. Fleece variation in alpaca (Vicugna pacos): a two-locus model for the Suri/Huacaya phenotype Silvano Presciuttini, Alessandro Valbonesi, Nolberto Apaza, Marco Antonini, Teodosio Huanca, Carlo Renieri, Copyright and License information ▼ Disclaimer, Copyright ©2010 Presciuttini et al; licensee BioMed Central Ltd.
This is an Open Access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution License (http://creativecommons.org/licenses/by/2.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, provided the original work is properly cited.
2. The Spin On Suris
3. Properties and Structure of Polish Alpaca Wool
4. The finest fleece of all
5. Surface Scanning Electron Microscopy of Suri Alpaca Fiber and Other Members of the Camel Family
6. The structure of hair part the cortex
7. Camelid Connections
8. The impact of fleece characteristics on insulation and heat exchange, and the consequential effect on vitamin D of alpacas in southern Australia
9. Relationships between skin follicle characteristics and fibre properties of Suri and Huacaya alpacas and Peppin Merino sheep
Znajdź nasz na Facebook’u ! Zachęcamy do dołączania do grupy Genetyka Umaszczenia Zwierząt – pytania i odpowiedzi !